Isaac Newton, fizyk, astronom, matematyk i historyk, jest uznawany za jednego z najpopularniejszych Anglików wszech czasów i jednego z ostatnich naukowców, którzy oscylowali wokół magii, dziecięcych marzeń i twardych dowodów na poparcie własnych tez.
Mówi się, że był ostatnim czarodziejem w świecie nauki, a silne zamiłowanie do alchemii i chęć zamienienie żelaza z złoto, powoduje, że wielu ludzi nie wie, czy faktycznie traktować go, jak poważnego naukowca. Prawdą jest jednak, że wyniki jego badań są postawami fizyki aż po dzień dzisiejszy i że był jednym z najwybitniejszych uczonych w historii.
Teleskop zwierciadlany używa do skupiania światła zwierciadeł zamiast soczewek. Około roku 1670 Isaac Newton skonstruował taki teleskop i jest on do dzisiaj ulubionym przyrządem miłośników astronomii. Nowa konstrukcja pozbawiała teleskopy aberracji sferycznej i chromatycznej, które deformowały obraz.
Skala Newton to skala termometryczna, którą angielski fizyk opracował w 1700 roku. Dopiero w oparciu o wyniki badań Newtona Anders Celsjusz mógł opublikować własną skalę, z której większość ludzi na świecie korzysta do dzisiaj. Newton określił kilka różnych wartości temperatur, które odpowiadają określonym zjawiskom, a następnie zdefiniował punkty charakterystyczne, czyli temperaturę topnienia i wrzenia wody.
Praw stygnięcia Newtona określa, jak szybko ciała przekazują sobie energię cieplną wskutek przewodnictwa ciepła. Newton odkrył, że gdy ciało stygnie, to temperatura jego otoczenia się podnosi, jednak może nie ulec zmianie, jeśli otoczenie ma dużą pojemność cieplną. Oznacza to, że kubek stygnącej kawy w wielkim pokoju jest w stosunku do pomieszczenia na tyle mały, że temperatura w pomieszczeniu nie zmieni się, kiedy kawa zacznie stygnąć.
Trzy zasady dynamiki Newtona to jedno w jego największych odkryć, a zarazem podstawy mechaniki klasycznej. Pierwsza z nich mówi o tym, że jeśli na ciało nie działa żadna siła, to pozostaje ono w stanie spoczynku lub porusza się ruchem jednostajnym prostoliniowym. Druga zasada to stwierdzenie, że jeśli na ciało działa siła, to porusza się ono ruchem jednostajnie przyspieszonym, a przyspieszenie jest proporcjonalne do siły i odwrotnie proporcjonalne do masy ciała. Trzecia zasada mówi zaś, że jeśli ciało A działa na ciało B z jakąś siłą, to ciało B również działa na ciało A z siłą o tej samej wartości i w takim samym kierunku, ale przeciwnym zwrocie.
Najbardziej jednak kojarzymy Isaaca Newtona z prawem powszechnego ciążenia, które mówi, że wszystkie obiekty posiadające masę oddziałują na siebie, przyciągając się. Legenda głosi, że Newton zdał sobie sprawę z istnienia grawitacji, kiedy rozmyślał pod jabłonią i nagle na głowę spadło mu jabłko. Zastanawiał się wtedy, dlaczego jabłko spadło na niego, a nie odleciało w dowolnym kierunku. Jest to jedno z kluczowych odkryć naukowych w historii.
To Isaac Newton jest autorem rachunku całkowego i różniczkowego. Mimo że już Archimedes w starożytności zajmował się tym zagadnieniem, prawidłowy rozwój tych metod miał swój początek dopiero w siedemnastym wieku. Newton, i niezależnie od niego również niemiecki matematyk o nazwisku, Leibniz, dali wszystkim następnym pokoleniom obliczenia oraz terminologię, w których korzysta się do dzisiaj.
Newton potwierdził swoimi badaniami, że orbity komet są nie tylko eliptyczne, ale bywają również hiperboliczne, a także paraboliczne. Uzasadnił również matematycznie prawa Keplera, opisujące ruch planet wokół Słońca.
Isaac Newton był pierwszym naukowcem, który opracował matematycznie zjawisko pływów morskich, czyli regularne podnoszenie się i opadanie wody w oceanie za sprawą oddziaływania grawitacyjnego Ziemi z Księżycem i Słońcem.
Badania Newtona były prawdziwą rewolucją w jego czasach i przyczyniły się do uznania teorii heliocentryzmu przez ówczesnych uczonych. To między innymi dzięki niemu uznano powszechnie teorię Mikołaja Kopernika, która mówiła, że Słońce znajduje się w centrum Układu Słonecznego, a wszystkie planety krążą wokół niego.
Choć nigdy nie udało mu się zamienić żelaza w złoto, ani odkryć kamienia filozoficznego, dokonał magicznego odkrycie, rozszczepiając światło przez szklane pryzmaty. Dowiódł dzięki tym doświadczeniom, że światło zbudowane jest z wiązek o wszystkich kolorach tęczy.
